Kijk, dat in iedere organisatie op de centen moet worden gelet, dat snap ik. Doen we hier ook. Maar dat kandidaten in veel gevallen geen reiskostenvergoeding meer krijgen voor een sollicitatie- of kennismakingsgesprek, daar begrijp ik helemaal niks van.
Eerlijk gezegd, wilde ik het artikel eerst de titel “Recruiters en afwijzen, een bloemlezing” geven, als soort van understatement. Maar het onderwerp afwijzen is wat mij betreft te serieus, om het op die manier te… Recruiters en afwijzen: een zooitje
Een jaar of vijf geleden lukte het me maar niet om de juiste mensen aan te trekken voor mijn kleine it-detacheringsbedrijf. Ook niet met hulp van professional recruiters. Veel kandidaten wilden bij een grote detacheerder… Te weinig goede kandidaten? Verkeerde opdracht zul je bedoelen!
Professionele recruiters houden zich vooral bezig met het werven van vaste medewerkers voor een organisatie, ongeacht of het nu gaat om vakmensen, staf, middenkader of chief executives. Ik vraag mij af: waarom is werven van… Recruiter of resourcing-partner?
Veel kandidaten proberen zich professioneel (?) te profileren, door hun cv in de derde persoon enkelvoud te schrijven. Ik quote collega-blogger Wim van Nobelen: De eerste #Cvdooddoener is de veel gebruikte derde persoon enkelvoud bij… Doe het nou niet! De-Over-Ons-Zelfstandig-Recruiter-Website
Het valt me op, dat er in recruitment-land nogal laatdunkend wordt gedaan over zogenaamde cv-schuivers (niet te verwarren met cv-spammers). Dit als zogenaamd minderwaardig alternatief voor kwaliteit(?)-recruitment. Ik begrijp dat niet. Kennelijk is er bij sommige opdrachtgevers behoefte aan dit type recruitment.
Wat is het probleem? Bezorgd dat jouw (?) opdrachtgevers mindere kandidaten binnenhalen? Wees gerust, die kunnen heel goed zelf bepalen of een kandidaat geschikt is of niet. En anders proberen ze het gewoon opnieuw. Of vind je dat cv-schuivers de markt verstoren, met hun doorgaans lagere tarieven?
Mij is in de afgelopen jaren gebleken, dat de toetredingsdrempels tot de recruitment-wereld enorm hoog zijn. Dit biedt blijvend perspectief voor de zittende professioneel recruiters. Een situatie, waar je je als professional uiteraard gelukkig mee mag prijzen. Als je na jarenlang zwoegen eenmaal gecertificeerd recruiter bent, zit je immers gebeiteld. Het leek mij als outsider dan ook interessant om een kort portret te schetsen over deze unieke beroepsgroep.
Een professioneel recruiter:
– Bezit een uniek netwerk van wel meer dan 500 LinkedIn-contacten. En op de C-schijf van haar PC staan – als ze goed zoekt – misschien ook nog wel 325 CV’s van mensen met wie ze in het verleden contact heeft gehad. Tel daarbij op de 12 organisaties, waarvoor ze een of meerdere kandidaten succesvol heeft bemiddeld. Dan kun je toch spreken over een enorme staat van dienst vergeleken al die andere recruiters.
Portret van een professioneel recruiter
Nog steeds is het fee-gebaseerde beloningsmodel gemeengoed in de recruitment-wereld. Veel professionele recruiters zijn kennelijk nog van mening, dat deze vorm van beloning ook in de nabije toekomst stand zal houden. Ze lijken hun hoop daarbij te hebben gevestigd op de – waarschijnlijk zelf bedachte en ontzettend urgent klinkende – “war for talent”: er zou zo’n schrijnend gebrek aan talent zijn, dat organisaties bereid zullen blijven om torenhoge fees te blijven betalen voor een afgerond wervingstraject. Zelden zo’n flauwekul-verhaal gehoord. Binnen nu en vijf jaar zal nog slechts een handvol wervingstrajecten op de traditionele manier zal worden afgerekend.
Hoe kijkt een professionele recruiter aan tegen de bescherming van kandidaatgegevens of het gebrek daaraan? Zijn de spelregels niet duidelijk?
Een paar weken geleden stuitte ik zaterdagochtend op het volgende functieprofiel: besluitvaardig en daadkrachtig, innovatief, communicatief vaardig, motiverend, empatisch, beheersmatig sterk, vaardig in delegeren en controleren, overtuigend maar bovenal: visionair. Ik schrok me helemaal wild. Had president Obama alsnog de handdoek in de ring gegooid? Was het de Europese crisis die hem de nekslag had toegebracht? Snel teletekst aangezet. Helemaal niks. Merkwaardig. En ik kon me herinneren dat de vacature voor president van de ECB ook al enige tijd was ingevuld. OK, toch maar even de details ingedoken. Te beginnen met visionair, want dat stond bovenaan het verlanglijstje: Opvolger voor Obama gezocht?
Uit verschillende onderzoeken is gebleken, dat veel sollicitanten hun werkervaring of opleidingsniveau op hun cv te rooskleurig voorstellen. Schattingen lopen uiteen, maar de algehele opinie is dat het om meer dan vijftig procent van de kandidaten gaat. Een zogenoemd gat in een cv wordt kunstmatig kleiner gemaakt, de kandidaat “vergeet” te melden dat het diploma helaas niet is behaald of de gedragen verantwoordelijkheden worden iets te dik aangezet. Aangezien recruiters als beoordelaars van cv’s en kandidaten volgens mij het goede voorbeeld horen te geven, heb ik op LinkedIn twintig willekeurige cv’s van recruiters aan een quick scan onderworpen. Wat blijkt? Allemaal een schitterend cv. Een geruststellende gedachte. Toch?