Recruiters zijn net mensen (73): De klant is koning, maar wie is de klant?
Bij de meeste producten en diensten is het helder wie de klant is. Bij recruitment is dat lastiger. Is de baan of de kandidaat het product? Is de werkgever of de werknemer de klant?
Recruitment kent het onderscheid tussen corporate- en bureaurecruiters. Met corporate bedoelen we recruiters die voor een bedrijf werken en daar alles met betrekking tot recruitment verzorgen. Deze recruiters zijn in loondienst en hun target is gericht op het aannemen van mensen. Een bureaurecruiter werkt voor een commerciële arbeidsbemiddelaar en werft voor bedrijven. Een bureaurecruiter krijgt (meestal) betaald op basis van no cure no pay. Hun target is gericht op omzet.
Op enkele details na, betekent recruitment voor beide recruiters hetzelfde. Het invullen van vacatures. Er zijn echter ook verschillen. De belangrijkste is de beloning. De bureaurecruiter krijgt een bemiddelingsfee en wordt beoordeeld op basis van gerealiseerde omzet. De corporaterecruiter krijgt bij succes hooguit een schouderklopje van de hiringmanager en een goede beoordeling. Voor bureraurecruiters geldt een laag basissalaris en een hoge bonus, voor de corporaterecruiter is dat andersom.
Het vinden van de juiste kandidaat is voor de ene recruiter omzet en voor de andere een collega. Is het omzet, dan is de kandidaat het product. Wordt het een collega, dan is de baan het product. De baan, lees de opdrachtgever, is voor de bureaurecruiter de klant. Wie is nu koning?
Le Roi est mort, vive le Roi! Een prachtig Frans spreekwoord, maar op het terrein van recruitment is dit verwarrend. Kan er sprake zijn van twee koningen?
Vanuit het perspectief van de klant is koning, waarschijnlijk wel. Zonder de medewerking van de kandidaat kunnen beide recruiters echter niets. Beide zijn afhankelijk van de kandidaat en daarmee is de kandidaat Koning Klant. Helaas voelen kandidaten zich tegenwoordig verre van koning. Dat is jammer, want de kandidaat van vandaag kan zo maar de klant van morgen zijn.
Dat weet iedereen. En recruiters? Dat zijn net mensen.
@freddy dank, maar zou je die laatste regel kunnen uitleggen?
Ondanks het ogenschijnlijk leuke woordspel in bovenstaande post, is het voor mij een duidelijk teken van de crisis waar recruitment doorheen gaat. Ook recruiters zullen moeten leren dat noch werknemerschap noch bedrijven een doel op zich zijn, alles staat in dienst van de maatschappij in zijn algemeenheid, en de specifieke klantgroep van het betreffende bedrijf in het bijzonder. In een gezonde en professionele recruitment context is geen ruimte voor bovenstaande beperkte visie, maar moet juist ruim baan worden gemaakt voor een wholistisch en integraal perspectief.
Zó aanbieden dat de kans op plaatsing maximaal is, is gezien het verdienmodel van intermediairs, een volstrekt logische en bedrijfseconomisch verstandige werkwijze.
Het ‘normale’ inhuurproces gaat als volgt: een aanvraag gaat van de inhurende manager naar een interne afdeling, vandaar naar de intermediairs en dan naar de zzp-ers. Op de terugweg gaan de CV’s up hun beurt door deze twee filters.
In mijn LinkedIn kennissenlijst zitten enkele tientallen recruiters en medewerkers van diverse bureaus. Een tijdje geleden heb ik eens een statistiekje gemaakt van hun achtergrond en werkervaring. Ik was met name nieuwsgierig naar het aantal mensen met een ICT gerelateerde opleiding, of met daadwerkelijke hands-on werkervaring binnen de ICT.
Dit waren er minder dan 3%.
97% van de mensen die betrokken is bij het plaatsen van aanvragen, het beoordelen van CV’s en motivaties heeft geen formele training of werkervaring op ICT gebied. Dit is een feitelijke constatering, uitdrukkelijk geen waardeoordeel. Maar met deze deficiënties is het niet mogelijk om een keuze op veel meer te baseren dan een match op steekwoorden, en kijken naar overeenkomsten in branche en ervaring. Ik ga er volstrekt van uit dat dit zo goed en consciëntieus mogelijk gebeurt. Maar toch.
Het huidige inhuurmodel is niet in staat om een optimale match te maken tussen functies en beschikbare zzp-ers. De klant is niet koning. Niemand krijgt een vorstelijke behandeling. Het proces kent alleen maar verliezers.
@Jan Hindrik Ik begrijp je punt niet helemaal geloof ik. Kun je dit toelichten?