Time to…! The Sequel.

In navolging van mijn eerdere blog over mijn ervaring met YACHT werd ik zojuist gebeld door Robin Piroli, de recruiter die mij had benaderd. Mijn blog was een collega van hem onder ogen gekomen en die heeft hem ermee benaderd.

In navolging op mijn ervaring wilde hij allereerst zijn excuses aanbieden, de werkwijze van YACHT toelichten en mijn ervaringen horen om hiermee voor hemzelf (en intern bij YACHT) ‘beter’ te worden. WTF?!? Een recruiter die zich kwestbaar opstelt! Dat verdient een bloemetje, minimaal!

Zonder al te veel met bloemen te strooien zijn hier wel een aantal opmerkelijke zaken te benoemen:

• de recruiter die zich kwetsbaar opstelt: prijs je rijk als organisatie dat er medewerkers zijn die dit lef hebben. Niet alleen gooit hij zijn eigen werkwijze op de helling (mijn eerdere blog was een ‘wake-up call’), ook profileert hij YACHT hiermee als een kwetsbare en lerende organisatie;
• verwachtingsmanagement: hier valt nog veel winst te behalen. Het onderhavige template is iets vanuit de klant, ook zeer tegen zijn wil c.q. principes in. Een cv ombouwen is simpelweg geen optie, gezien de gemiddelde werkdruk. Daarbij kan ook beter worden ingespeeld op de verwachtingen naar het proces toe: hoe ziet deze eruit, welke stappen worden wanneer genomen en vooral wanneer: wat is het tijdspad?;
• anno 2013 met een template werken is wel erg achterhaald, maar hé… als de klant dat wil. Goed te weten dat er ook nog steeds recruiters zijn die hier scherp op zijn. In hoeverre je je klant hierop moet wijzen is een andere discussie, voor nu vind ik het vooral belangrijk te benoemen dat niet iedere recruiter ‘zomaar de klant volgt’ maar zich bewust is van de zeitgeist;
• de werkwijze van YACHT is gelijk aan die van een matrix-organisatie. Den Haag weet niet wat Rotterdam doet/heeft en vice versa. Hoewel dit intern bekend is, is het systeem alles behalve zaligmakend;
• inhoudelijk: ja, er valt nog veel te verbeteren aan bij recruitment, te beginnen bij jezelf.

Eindstand: +1 voor Robert Piroli. Dat je als recruiter zo de handschoen oppakt siert je en is een precedent waar meer recruiters bij stil mogen staan: doe ik het nog wel goed? Welke indruk maak ik op mijn kandidaten? Natuurlijk werk je voor organisatie X en doe je zaken met klanten Y en Z maar vergeet nooit als recruiter dat je ook te maken hebt met kandidaten. Hoe je het went of keert, organisaties plaatsen geen mensen, Robert Piroli (en iedere andere recruiter) plaats kandidaten. Al met al vond ik het indrukwekkend, goed en vooral nuttig dat hij belde. Mijn negatieve ervaring is toch omgezet in een positieve door deze actie.