De “Added Failure” van Recruitment
Misschien moeten we concluderen dat de komst van jobboards, social media en Saas (software as a service) toch niet hebben bijgedragen aan de kwaliteit van recruitment in het algemeen. Recruitment is een aparte industrie verworden, een productie industrie wel te verstaan.
Deze relatief nieuwe industrie had de kans om zich sinds de crisis te ontwikkelen tot een essentieel specialisme naast HR in een enorm veranderende arbeidsmarkt en wereld. Ze hadden een cruciale rol had kunnen spelen in boardrooms, alwaar zij directies en management hadden kunnen adviseren als het gaat om strategische personeelsplanning, evaluation, omnichannel, flexiblity en agility cooperation zoals de Rabobank het in een onderzoek noemt.
Door te investeren in kennis, onderzoek en analyse hadden ze nu een prominente en belangrijke rol in een organisatie kunnen spelen.
Helaas laat recruitment zich anno 2014 nog steeds leiden door geautomatiseerde processen; Salt (software as leading tool), kwantitatieve cijfers, kosten- en proces efficiency. Nog vanuit de oude “schaarste” gedachte zoals deze in de vorige economie is ontwikkeld.
Heel veel organisaties zijn nog steeds op dieet na een lange tijd van obesitas. Korte termijn politiek met een jojo effect. Zodra er iets verandert in de cijfers, wordt er adhoc gereageerd. Ofwel door het afsnijden van medewerkers ofwel door tijdelijke medewerkers aan te trekken. HR en Recruitment zijn de uitvoerende organen die dit jojo effect faciliteren. Zoals met ieder dieet, werken ze niet. Een gezonde ondernemersstijl is de sleutel tot succes, vooral in deze veranderende tijden.
We kunnen daarbij alle externe partijen metaforisch als de farmaceutische industrie beschrijven. Zij verkopen de pillen, vetblockers en overige dure oplossingen, die uiteindelijk nergens toe leiden, dan alleen een enorme kostenpost en een grote teleurstelling dat het weer niet gelukt is. Sterker nog, de kosten zijn uiteindelijk alleen maar hoger geworden. Een hele ongezonde ondernemersstijl.
Ook recruitment is hierdoor verslaafd geraakt aan dit dieet en hangt hopeloos aan het infuus van deze externe partijen en aan de ongezonde adhoc grillen van de organisatie. Een ander probleem zorgt dat ze niet bij machte zijn uit deze greep te komen. Het mag namelijk niets kosten. Het budget is namelijk allang opgegaan aan dure reorganisaties om zich te ontdoen van denkbeeldig overtollig vet.
Ondertussen zijn organisaties ten prooi gevallen aan een ernstige ondernemersstoornis, door hun eigen zelf geïnfecteerde anti peristaltische bewegingen of het zich juist onthouden van essentiële voedingstoffen. In een lichaam kan dit tot uitvallen van organen leiden met als uiteindelijke consequentie hartfalen door het dichtslibben van de belangrijkste aders. Zo geldt het ook voor organisaties. Langzaam wordt het lijf uitgehold, totdat alle reserves op zijn, de vaten verstopt zijn en het hart het begeeft.
Alleen een levensreddende operatie door specialisten en een drastische verandering in ondernemersstijl blijft over, maar meestal is het dan al te laat.
Wat een geklets! en dat noemt zich HR specilist?
Pingback:De “Added Value” van recruitment