Kijk hem staren…
Er breekt een economische crisis uit. En ik heb een ws-bureau. Laat ik eens proberen of het helpt als ik al mijn advertentiecampagnes stop zet. Of eh..misschien moet ik eens ruzie gaan maken met mijn zakenpartner. We staan tenslotte zo onder druk. Lekker bezig zijn met interne organisatie, er wil tóch niemand meer kandidaten. Of weet je, ik ga gewoon twee maanden op vakantie. Misschien is de crisis over als ik terug kom. Misschien mijn reserves eens stoppen in de aankleding van mijn veel te dure grachtenpand. Een nieuwe Audi kan ik waarschijnlijk nog wel leasen. Alles is belangrijk om de illusie in stand te houden. Maar ondernomen wordt er niet. Steeds later komt onze recruiter uit zijn bed. Steeds vaker blijft hij thuis. Steeds minder lacht hij. Steeds stiller wordt hij. Tot onvermijdelijk het doek valt. En de beslissing wordt genomen. Bij een fles rode wijn van Albert Heijn.
Weinig van de bureaus die tot nu toe zijn opgehouden te bestaan waren daadwerkelijk goed geleide organisaties, waar iemand aan het roer stond die wist waar het echt om ging. Of de kwaliteiten had om een onderneming door een beetje tegenwind te loodsen. Kijk hem staren…

