Geen reiskostenvergoeding bij sollicitatiegesprek? How low can you go?

Kijk, dat in iedere organisatie op de centen moet worden gelet, dat snap ik. Doen we hier ook. Maar dat kandidaten in veel gevallen geen reiskostenvergoeding meer krijgen voor een sollicitatie- of kennismakingsgesprek, daar begrijp ik helemaal niks van. Natuurlijk is dat niet erg, als de kandidaat in kwestie met de auto van de huidige baas komt voorrijden. Maar aan iemand die werkloos is geen reiskosten vergoeden? Ik vraag me echt af: Hoe diep ben je als organisatie of professional recruiter gezonken, als je op deze manier met sollicitanten omgaat?

Hoe beschamend deze praktijk ook is: het is een duidelijk voorbeeld van het onvermogen van de HR-functie om processen efficiënter in te richten, ondanks alle moderne hulpmiddelen. Nog steeds worden kandidaten na een positief eerste oordeel over het CV direct uitgenodigd voor een persoonlijke ontmoeting, zonder verdere voorselectie. Spannend: met een collega een stuk of acht kandidaten op kantoor interviewen. En daarna samen evalueren en zo. Gezellig ook. Of – als je zelfstandig recruiter bent – even lekker er tussenuit voor een gesprek met je kandidaat, in dat leuke meeting point of dat wegrestaurant waar ze die tweede bak koffie gratis schenken.

Is het nu werkelijk zo belangrijk om alle op het eerste gezicht geschikte kandidaten persoonlijk te ontmoeten? Waarom niet een telefonische kennismaking van 15 minuten? Of – als je per se oogcontact wilt hebben – via Skype? Ja, en dan voel ik hem al aankomen: niet iedereen weet hoe Skype moet worden gebruikt. Mooi zo, die kandidaten vallen af. Ongeschikt.

Mijn advies: beperk het aantal persoonlijke ontmoetingen per procedure tot een stuk of drie. En vergoed de reiskosten. Zat de geschikte kandidaat er toch niet bij? Dan pak je gewoon weer de telefoon en nodig je een of twee reservekandidaten uit. Echt: slimme werving en voorselectie levert flinke besparingen op in tijd, energie en geld. En voorkomt ook, dat je droomkandidaat om de verkeerde reden afhaakt: geen reiskostenvergoeding.

Ronny van Dooren

Ronny van Dooren. Organisatiestrateeg met een passie voor procesvernieuwing. Initiatiefnemer van 2alljobs. Ervaart dagelijks dat vernieuwing zelf heel improductief kan zijn. Schuift dat voor zijn gemoedsrust onder het kopje investeren.

Ronny van Dooren has 12 posts and counting. See all posts by Ronny van Dooren

70 gedachten over “Geen reiskostenvergoeding bij sollicitatiegesprek? How low can you go?

  • 18/09/2013 om 10:57
    Permalink

    Hmm inderdaad goed punt, eerlijk gezegd heb ik nog niet eerder gehoord van het ontvangen van reiskostenvergoeding bij een sollicitatiegesprek. Was dit voorheen wel gangbaar dan?

  • 18/09/2013 om 11:07
    Permalink

    @Adriana: Kijk, ik heb het niet over een reis van minder dan 10 kilometer. Maar in de overige gevallen kreeg je vroeger na afloop van het gesprek (soms al vooraf) in veel gevallen een declaratieformulier in je hand gedrukt. Of werd bij de receptie een kopie van je vervoersbewijs gemaakt en kreeg je de reiskostenvergoeding handje-contantje. Werd ook gewoon gezien als een kwestie van fatsoen ook. Maar ja, dat was het vorige millennium 🙂

  • 18/09/2013 om 11:12
    Permalink

    Hoewel ik het inderdaad met je eens ben dat werkgevers en/of recruiters hun proces zeker kunnen optimaliseren (want wie heeft er uberhaupt tijd om voor 1 functie 8 kandidaten in levende lijve te spreken!), ben ik het niet met je eens dat hier vervolgens standaard een reiskostenvergoeding tegenover zou moeten staan voor de drie of vier kandidaten die wel op gesprek komen. Dit is voor mij overigens geen geldkwestie, maar een principekwestie. Je investeert in een mogelijke toekomstige baan.

    In mijn hele carriere binnen HR (en daarvoor als leidinggevende van een operationele afdeling) heb ik honderden sollicitanten gesproken, waarvan er slechts 3 ooit om een reiskostenvergoeding hebben gevraagd. Overigens altijd achteraf pas als ze afgewezen waren. Je weet van te voren waar je naar toe moet en je beslist om wel of niet op die uitnodiging in te gaan.

  • 18/09/2013 om 11:14
    Permalink

    Gelukkig ben ik sinds 2 jaar freelancer waardoor ik niet meer hoef te solliciteren. Heel af en toe doe ik dat wel als ik echt een geweldige functie tegenkom. Maar al een jaar of vijf heb ik geen reiskostenvergoeding meer gekregen; sterker nog, men weet niet wat men ermee aan moet als je erom vraagt. En dat doe je dus ook niet omdat bedrijven, maar ook overheden, je het gevoel geven dat je hebberig bent en je dus daardoor afvalt. Maar als je werkeloos bent, wat ik 3 jaar geleden was, dan is iedere cent soms welkom. Als een bedrijf vergoed vind ik dat tegenwoordig chique, want normaal is het niet. Een bedrijf of instelling dat niet vergoed en er zelfs niet over begint vind ik krenterig. En velen met mij.

    Maar de essentie ligt bij de manier van werven en selecteren, zoals je al schrijft. Door slim te werven heb je het niet nodig om 10 kandidaten te spreken; meestal heb je al een voorkeur voor een aantal kandidaten en is de rest opvulling.

    Goede collumn dus en ik sluit me er volledig bij aan!

  • 18/09/2013 om 11:24
    Permalink

    Ook ik wist niet dat het “normaal” was een reiskostenvergoeding voor sollicitatiegesprekken te geven. Heb dit bij mijn hr-stages, waar ik ook betrokken was bij de werving en selectie, nooit meegekregen van leidinggevenden. Ook als ik zelf ergens op gesprek mocht komen, is me eigenlijk nooit aangeboden de reiskosten te vergoeden (ergens slim/begrijpelijk, want het bespaart de werkgever geld). Vraag me in het kader van fatsoen wel af: hoe zal een potentiële werkgever reageren als een sollicitant vraagt om een reiskostenvergoeding? Krijg zelf het idee dat je dan met een scheef gezicht aan wordt gekeken en dat het een negatieve invloed kan hebben op het verdere proces (maar dat is mijn eerste ingeving).

  • 18/09/2013 om 11:43
    Permalink

    Tuurlijk! Als ik bij een potentiele klant op bezoek ga vraag ik na de meeting ook altijd om een declaratie… Pfff kom op zeg, je komt jezelf verkopen, investeer in jezelf.

  • 18/09/2013 om 11:55
    Permalink

    @Nathalie Investeren in je loopbaan? Of investeren in je toekomstige work-force?

    @Gerben Dat is precies wat ik bedoel: Je onderscheidt je tegenwoordig positief als je reiskosten vergoedt. Image-building noemen we dat ook wel.

    @Amer Reiskostenvergoeding geen onderwerp meer bij een HR-opleiding? Geen wonder dat recruiters het tegenwoordig normaal vinden dat de kosten van een sollicitatieprocedure gedeeltelijk worden afgewenteld op de kandidaten. Grote kostenbesparingen kunnen echter worden behaald met een productiever HR-organisatie.

  • 18/09/2013 om 12:01
    Permalink

    @Pierre Jij ziet een (toekomstige) medewerker kennelijk als een (toekomstige) leverancier van de organisatie.

    Mooi, kunnen we meteen al die HR-wijsheden over carrierebegeleiding, coaching, goed werkgeverschap en corporate branding bij het oud vuil zetten. Een hele opluchting, weg met al dat gewauwel.

  • 18/09/2013 om 12:33
    Permalink

    @Ronny: reiskostenvergoeding voor kandidaten is inderdaad nooit een topic geweest tijdens mijn opleiding, wel voor werknemers. Geen idee of het toe te schrijven is aan een opleiding, was dit ‘vroeger’ wel onderwerp van de opleiding? Ik krijg meer het idee dat dit een aspect is wat vanuit een organisatie zelf moet komen, losstaand van de discussie of het wel of niet fatsoenlijk is richting kandidaten.

  • 18/09/2013 om 13:04
    Permalink

    @Amer Eens. Maar hoe kan het besef dat reiskostenvergoeding normaal of correct is vanuit de organisatie c.q. HR-medewerker komen, als een hele generatie HR-medewerkers dit niet eens meer meekrijgt tijdens de opleiding? Kip-ei-situatie 🙁

  • 18/09/2013 om 15:08
    Permalink

    Ik moet zeggen dat ik het er compleet mee eens ben dat er eerst een goede voorselectie moet worden gedaan voor er iemand word uitgenodigd voor een gesprek. Ik houd zelf eerst altijd een uitgebreide telefonische “screening” voor ik mensen uitnodig. Maar ik ga geen reiskosten vergoeden voor een sollicitatiegesprek. Zolang reiskosten niet uit de hand lopen vind ik inderdaad dat de kandidaat daarmee zelf een investering doet voor zijn/haar baan. Wel vind ik dat er rekening moet worden gehouden met de hoogte van de eventuele kosten die een kandidaat zou moeten maken. Moet ik bijvoorbeeld meerdere mensen spreken in een andere regio (ver van ons kantoor vandaan) dan kies ik een locatie in de buurt zodat de reiskosten voor de sollicitanten niet uit de hand hoeven te lopen, helemaal als het gaat om een uiteindelijke baan bij hun in de buurt. Is een kandidaat niet in de gelegenheid (financieel of tijdsgebrek) om naar mij toe te komen, en bespreekt hij/zij dit netjes van te voren is er natuurlijk altijd in overleg een andere oplossing te vinden.

  • 18/09/2013 om 15:13
    Permalink

    Ik heb een aantal jaren als jobhopper gewerkt (invullen zwangerschap, vakantie, ziekte etc.) en nog nooit gehoord van reiskostenvergoeding voor een sollicitatiegesprek. Wel werd altijd een parkeerplaats gereserveerd, helaas is dat tegenwoordig niet meer het geval.
    Nu bij een meeting met een recruiter bij een restaurant of meetingpoint afgesproken en zij betaalden dan het koffie/thee en het koekje of gebakje. Op deze manier dacht zo betalen we allebei wat.

  • 18/09/2013 om 17:55
    Permalink

    Ik heb het zelfs meegemaakt dat ik twee keer via een wervingsbureau bij een woningbouwstichting op gesprek ben geweest. Daarna besloot de stichting toch maar met de huidige interimmer verder te gaan. En inderdaad, geen reiskosten. Dat is gewoon niet netjes, je komt met eigen auto in je eigen tijd en dat is het vergoeden van de reiskosten toch het minste wat je van een werkgever mag verwachten. Mijn conclusie was dan ook: Voor zo’n stichting wil ik niet werken.

  • 18/09/2013 om 19:57
    Permalink

    Tsja misschien ligt het wel aan een bepaald tendens dat mensen vooral wordt doorgegeven dat het not-done is om te vragen naar geld voor dergelijke zaken? Ik ben laatst ook wezen solliciteren waarbij ik (voor mij) toch behoorlijk wat geld kwijt was aan een reis, en het schoot me ook wel door het hoofd: Hoe zouden zij reageren als ik vroeg om een vergoeding voor de treinreis?”. Meteen erna kwam de gedachte “Best raar…”. Vooral in deze tijd zijn mensen al blij dat ze worden uitgenodigd voor een gesprek, en ik denk dat de algemene gedachte is dat je jezelf in de vingers kan snijden als je om reiskostenvergoeding vraagt. Met name omdat bedrijven ook kunnen denken “voor jou honderd/duizend anderen”. Als sollicitanten hier uberhaupt al aan denken… Vind deze topic/discussie overigens wel interessant hoor, vooral omdat het wel eens in mijn gedachte is gekomen maar nooit iemand erover heb gehoord verder. Misschien is het een idee om deze discussie op linkedin in een groep van recruiters te plaatsen (weet even zelf niet welke groep dat zou moeten zijn)? Ben namelijk ook wel benieuwd naar de reacties van recruiters/hrm’ers uit de praktijk en hun motivatie dit wel/niet te doen.

  • 18/09/2013 om 20:35
    Permalink

    Gezien de steeds strengere eisen van UWV voor het behouden van je uitkering en de huidige markt zou het ook niet vreemd zijn wanneer je je reiskosten bij UWV mag declareren. Zeker omdat na een tijdje vsn je verwacht wordt dat je verder van huis gaat solliciteren.

  • 18/09/2013 om 20:46
    Permalink

    Ik vind de statement “how low can you go” te ver gaan maar dit zal ongetwijfeld bedoeld zijn om te prikkelen. Toen ik begon als recruiter was het ‘normaal’ dat je aanbood om reiskosten te vergoeden, vandaag de dag is dat niet meer zo. Ik ben er mee gestopt toen ik bij organisaties ging werken die het dit lastig vonden of simpelweg niet konden faciliteren omdat er eerst een ‘nieuwe vendor’ aangemaakt moest worden (compleet met veel papierwerk en originele bonnen).

    Voor mijn doelgroep, schaarse professionals, was het ook geen issue en zelfs een beetje raar om te vragen omdat velen een auto van de zaak hebben. De laatste keer dat erom werd gevraagd kan ik me zelfs niet meer herinneren!

    Misschien dat je met deze regeling je vandaag positief kunt onderscheiden maar persoonlijk voelt het als oudbollig en ga ik niet opnieuw actief een reiskostenvergoeding aanbieden (wel passief en het piepsysteem te hanteren).

  • 18/09/2013 om 22:38
    Permalink

    @Jacco

    Prikkelend? Ja. Oubollig? Tja, daar verschillen we echt van mening. Ik kan me voorstellen dat een bepaalde groep professional recruiters (zoals jij) in een segment opereert, waar reiskostenvergoeding geen issue is – dit vanwege het feit dat er wordt gezocht in de categorie werkhebbenden. Vraagje: hoe vaak ga jij in gesprek met mensen, die al langer dan 3 maanden werkzoekend zijn?

    Ik vind dat organisaties en hun HR-medewerkers te weinig rekening houden met het feit dat sollicitanten reiskosten hebben. Erger nog vind ik het, als mensen worden uitgenodigd voor een kennismakingsgesprek c.q. intake bij een bemiddelaar, zonder dat daar een concrete vacature aan verbonden is. Veel investeren, weinig kans op rendement.

  • 19/09/2013 om 09:59
    Permalink

    @Martin Het UWV dat geld besteedt aan werkzoekenden? Werkzoekenden zijn er alleen maar om de electronische kaartenbakken mee te vullen, opdat er voor het oog van de buitenwereld nog enige rechtvaardiging voor de 99% intern gerichte uitgaven is.

  • 19/09/2013 om 10:30
    Permalink

    Geen vergoeding?! Ik moet zeggen dat ik door ervaringen van de laatste jaren dit als norm(aal) ben gaan beschouwen.

    Daarnaast onderschrijf ik ook het boekhoudersprincipe “de kosten gaan voor de baten”. En ieder gesprek, dat ik tot nu toe heb gehad, is ook steeds weer een leermoment geweest. Een soort van cursus voor een tientje. En ach geen vergoeding, dan eet ik als werkloze toch weer een avond een boterham.

  • 19/09/2013 om 10:52
    Permalink

    @Ronny Ik spreek regelmatig werkzoekenden die al langer werkzoekend. Ik maak daar geen onderscheid in. Recent heb ik 3 IT vacatures ingevuld, waarvan 1 met een kandidaat die al 12 maanden (formeel) werkloos was.

  • 19/09/2013 om 10:53
    Permalink

    @Jacco Mooi 🙂

  • 19/09/2013 om 13:52
    Permalink

    Welk percentage van de totale wervingskosten vormen reiskostenvergoedingen op dit moment? En welk percentage zouden ze kunnen vormen als ze standaard uitbetaald zouden worden? Volgens mij gaat het dan om een druppel op een gloeiende plaat … Uiteraard kunnen werkgevers, zoals in het artikel aangegeven, hun wervingsproces slim inrichten; aan de andere kant vormen de reiskosten voor een werkzoekende mogelijk juist wel een zeer aanzienlijk percentage van het “inkomen”!

  • 19/09/2013 om 17:00
    Permalink

    Voor alle duidelijkheid: ik vind dat sollicitanten niet om reiskostenvergoeding zouden moeten hoeven vragen. En in deze tijd werkt dat inderdaad misschien zelfs tegen ze (hoe triest dan ook) als ze dat toch doen.

    Voor werkzoekende sollicitanten zijn reiskosten een verplichte uitgave (want solliciteren is verplicht), die vaak zwaar op het huishoudelijk budget drukt.

    Zouden HR-medewerkers het prettig vinden, als ze zich 1 of 2 keer per maand op eigen kosten naar een bepaalde afspraak 70 kilometer verderop zouden moeten begeven?

    Ik probeer HR-medewerkers en professional recruiters een spiegel voor te houden. Reiskostenvergoedingen zijn te verwaarlozen uitgaven vergeleken de totale HR-kosten van een organisatie of wervingskosten van de zelfstandig recruiter. Door reiskosten bij de sollicitant neer te leggen, is het verleidelijk om een paar extra kandidaten uit te nodigen. En juist dat leidt tot ineffiency en daarmee tot extra kosten of gemiste acquisitikansen. En dan gaat het niet om een paar eurootjes – dit in tegenstelling tot reiskostenvergoeding.

  • 19/09/2013 om 20:44
    Permalink

    Ligt dit niet wat genuanceerder…..? Niet alleen sinds de herintreding van de term participatiesamenleving van dinsdag jl. Je hebt gelijk, tot het einde van de vorige eeuw was het vergoeden van reiskosten nog iets meer gebruikelijk, doch ook toen was het hooguit amper 15% van de werkgevers die de declaratieformulieren op de balie had liggen. Sinds jaren is dit al niet meer gebruikelijk. De werkzoekende verwacht dit overigens ook niet; hij of zij investeert de reiskosten graag in een mogelijk toekomstige carrière. Dit laat onverlet dat je kandidaten niet ‘zomaar’ hoeft te laten opdraven en inderdaad telefonisch al veel kunt uitwisselen. De aangezwengelde discussie is mijns inziens echter wat ‘gezocht’. Het geopperde idee om dan slechts 3 kandidaten te gaan spreken lijkt me geen juiste: geef na telefonisch contact (mits positief) meer kandidaten de kans om zich te presenteren. De statistieken en ervaringscijfes wijzen uit: na een drietal oriënterende gesprekken op basis van CV is er vaak weinig basis voor meerdere vervolggesprekken.

  • 19/09/2013 om 21:42
    Permalink

    @Edwin In het artikel staat duidelijk de categorie werkzoekenden vermeld. Ik denk dat jij niet weet wat het is om van een bijstandsinkomen of kleine WW-uitkering rond te komen. Ik heb dat wel aan den lijve mogen ervaren. En ik kan je vertellen: dat is iedere cent omdraaien. Letterlijk. De term investeren doet in zo’n geval potsierlijk aan. Het gaat om niets anders dan iedere dag je hoofd boven water houden.

    Er is geen enkele verplichting tot reiskostenvergoeding. Ik wil alleen het gemak ter discussie stellen, waarmee werkgevers en recruiters over die kostenpost voor sollicitanten heen stappen. Puur uit eigenbelang.

    Het gaat hier over bruto 100 tot 300 euro per procedure, afhankelijk van het aantal gesprekken dat je wilt voeren. Bij 100 nieuwe medewerkers gaat het om 10 tot 30K. Ik kan me vergissen, maar ik denk dat bij die getallen ergens anders meer te halen valt.

  • 20/09/2013 om 09:26
    Permalink

    Mooi voorbeeld van ‘vroegâh’ en ‘nâh’: ik kan me ook nog herinneren dat het standaard was en links en recht opper ik het wel eens (als ik een eind moet rijden) maar het is een instrument waar de huidige generatie P&O-ers weinig tot geen weet van hebben. Ik zie het helaas als (negatief) onderdeel van het spel dat je als werkloze speelt: je wilt een baan dus ja, je moet er ook iets voor over hebben. Aan de andere kant: de markt heeft keuze in overvloed momenteel en daar mag ook wel iets tegenover staan. Dan heb ik het niet over de halve vacatureteksten of vacatures met een retentie van 8 of hoger of afwijzingen waar niemand iets mee kan, nee, gewoon, simpel, heel normaal: het vergoeden van de reiskosten. Niet alleen omdat het mag en kan, ook uit een stuk zelfrespect als organisatie en een stuk respect toe naar de sollicitanten. Juist in deze tijd kun je je als organisatie onsterfelijk maken (intern en extern) door efficiënt met je vacatures om te gaan. Jammer dat te weinig organisaties daar momenteel aandacht aan besteden.

  • 20/09/2013 om 11:31
    Permalink

    @ronny ik kan mij maar al te goed voorstellen hoe de financiële huishouding er uit ziet bij een bestandsuitkering of uitkeringssituatie. Tot nu toe ben ik inderdaad in de gelukkige omstandigheid dat ik geen ‘ervaringsdeskundige’ ben. Maar: we spreken anno 2013 regelmatig goed gekwalificeerde kandidaten, ook in het hogere segment, die al langere tijd in een WW situatie verkeren. Door de maximum dagloonvergoeding vaak echt geen riant huishoudelijk budget. En: de problematiek in breder perspectief ontgaat ons echt niet, recent probeerde ik middels een blog zelfs nog een lans te breken om medewerkers met schulden vroegtijdig te helpen: https://www.recruitingroundtable.nl/2013/09/11/medewerkers-met-schulden-haal-het-snel-uit-de-taboesfeer/
    Het min of meer veroordelen van bedrijven die geen reiskosten vergoeden gaat mij echter veel te ver. Het zomaar laten opdraven van kandidaten of uitzendbureaus die algemene en nietszeggende intakegesprekken daargelaten, blijf ik van mening dat je de investering van reiskosten van een kandidaat in een serieus proces mag verwachten. Mits het daadwerkelijk een serieus gesprek is met een reële kans op een baan. Overigens vind ik de optie van @jacco om de keuze aan de werkgever te laten een goede, het kan een keuze zijn om je hierdoor positief te onderscheiden. Laat die keuze dan ook daar liggen in plaats van te veroordelen “how low can you go”.
    En tot slot: complimenten voor @john: hij staat er gezond in: “…..ieder gesprek, dat ik tot nu toe heb gehad, is ook steeds weer een leermoment geweest….”. Gelukkig hebben dit soort positief ingestelde mensen nog steeds de overhand.

  • 20/09/2013 om 14:56
    Permalink

    Ben het helemaal met Ronny eens. Reiskosten vergoeden, al of niet deels, van de uiteindelijk niet gekozen sollicitanten is heel normaal en fatsoenlijk. De werkgever is degene die uitnodigt, niet andersom. De werkgever kan ook naar de sollicitant toe komen en dat gebeurt niet. Reiskosten vergoeden zet werkgevers denk ik wel aan om beter na te denken en beter te selecteren voor ze mensen uitnodigen.

    Beter is denk ik, en eerlijker, om de kosten te delen, ieder de helft. Gedeelde belangen, gedeelde kosten. Net als overigens de woon-werk reiskosten delen (ook bij minder dan 10 km, en ja ook bij gebruik van je eigen fiets, dus in onderhoudskosten) en, nog veel belangrijker, reistijd. Vooral dat laatste is mij een doorn in het oog, dat werkgevers het maar normaal vinden dat werknemers in hun eigen tijd reizen naar werk, hoe ver ze ook moeten reizen. En kom ajb nu niet met argumenten aan dat werknemers maar dichterbij moeten komen wonen: de werkgever weet waar een werknemer woont op moment dat ze een contract aangaan en kiest toch voor die werknemer en wil ook graag dat hij/zij op het werk verschijnt. Ook hier weer gedeelde belangen en verantwoordelijkheden en dus ook gedeelde kosten.

  • 20/09/2013 om 16:54
    Permalink

    @Edwin Bedankt voor je reactie. Zeker goed om geldproblemen uit de taboesfeer te halen, maar je artikel refereert aan werknemers die schulden hebben. Direct belang van werkgevers. Dat is dus wel belangrijk….

    Voor wat betreft de titel: die is inderdaad scherp, maar soms is dat nodig om een discussie op gang te brengen. Zeker als het onderwerp (kosten voor sollicitanten met een klein budget) bij de doelgroep van HR-medewerkers en recruiters niet of nauwelijks leeft. Volgens mij is dat aardig gelukt 😉

    Ik veroordeel niemand, ik houd een spiegel voor. En ik probeer alternatieven aan te dragen, die het probleem van reiskosten kunnen helpen ondervangen. Niet meer, niet minder.

  • 21/09/2013 om 23:48
    Permalink

    Als je op het punt komt om je druk te maken om het vergoeden van reiskosten moet je jezelf maar eens in de spiegel aankijken en jezelf beloven om deze negatieve energie om te gaan zetten in een positieve houding en die te gebruiken om te investeren in je mentale wilskracht die je uiteindelijk hard nodig heb om het werk te verdienen welke jij graag wilt en toekomst gelukkig gaat maken.

  • 22/09/2013 om 07:26
    Permalink

    Ik ben helemaal mee eens, dat bedrijven de werkzoekenden reiskosten moeten kunnen vergoeden. Ik was een HBO student maar bent per 1 sept 2013 gestopt met studeren en wil graag aan het werk. Ik heb gekozen om een BBL opleiding te gaan doen. Ik kreeg IBG maar moest gestopt worden samen met mijn studentenreisproduct. Hierdoor ging ik WW aanvragen maar kom niet in aanmerking ervoor, en ook geen bijstandsuitkering omdat ik samen woont met mijn vriend die wel werkt. In de afgelopen weken heb ik zelf reiskosten moeten betalen om naar Amsterdam, Haarlem, Utrecht en dergelijke te gaan met geld wat ik niet heb. MENSEN ALS JULLIE DENKEN DAT HET TE DOEN IS, OF HET EEN PRINCIPE OF GELDKWESTIE IS, DENK NOG EENS NA OVER MIJN SITUATIE. Ik heb 0 inkomen maar moest 21 euro betalen om naar Amsterdam te gaan voor een gesprek en het bedrijf kon me niet aannemen omdat ze mij geen minimumloon konden betalen maar een stagevergoeding waar ik mijn school en huiskosten niet mee kan betalen. DENK NOG EENS NA…. Laat staan dat me vriend alle huiskosten alleen gaat betalen, alsnog heb ik geen geld om aan reiskosten te gaan verkwisten… Ik wil het wel maar ik KAN het gewoon NIET, omdat ik het geld niet heb…Dus zeg ik nogmaals DENK NOG EENS NA.

  • 22/09/2013 om 14:00
    Permalink

    Ik heb nog nooit gehoord van reiskostenvergoeding voor een sollicitatiegesprek! Ook niet bij gesprekken verder weg! Vind ik eigenlijk wel een heel goed iets!

  • 23/09/2013 om 02:28
    Permalink

    Verbaas mij van de reacties dat veel mensen schrijven dat het onzin is om een reiskostenvergoeding te krijgen/vragen, dit temeer omdat het zgn. om het mom zou vallen dat je moet investeren in jezelf. Klinkklare onzin! Natuurlijk ga je niet vragen om een onkostenvergoeding als je nog je leaseauto rijdt van je vorige/huidige werkgever…
    Maar het is niet vreemd of raar als je dit wel doet als je eenmaal werkloos bent, en verder dan zoveel kilometer moet reizen voor een sollicitatiegesprek (of zelfs meerdere).
    Het UWV verplicht je op een gegeven ogenblik ook werk verder weg te zoeken dan in je eigen regio, met zelfs reistijden van maximaal 3 uur per werkdag (http://www.uwv.nl/Particulieren/ik_ben_werkloos/tijdens_mijn_uitkering/ww_en_passend_werk.aspx). In deze kwesties vindt ik dat indien de potentiele nieuwe werkgever deze kosten niet vergoed, deze dan maar door het UWV vergoed zouden moeten worden.
    Je hebt als werkloze al een hap inkomen minder, en dan van hot naar her reizen is dan zeer kostbaar terwijl je je geld maar één keer kunt uitgeven (zeker in deze huidige crisistijden).
    Heb het zelf ook ervaren, gesprek met een W&S bureau in Den Haag, sollicitatiegesprekken in Gouda terwijl de standplaats Utrecht zou zijn (woonplaats ook). Dus er is nog een hoop werk te doen voor de HR afdelingen.

  • 24/09/2013 om 08:50
    Permalink

    @Jan Een positieve houding is noodzakelijk bij je zoektocht naar werk. Jouw opmerking is veel te kort door de bocht: niet iedereen die in deze tijd werk verdient, kan het ook krijgen. Tenzij ik iets heb gemist de afgelopen jaren. Is jouw briljante oplossing wellicht nog niet geland in Dn Haag of Brussel?

    @alle werkzoekenden: Geef bij recruiters en andere bemiddelaars altijd duidelijk aan, dat je voorkeur uitgaat naar een eerste telefonische kennismakingsgesprek. Skype mag ook. Is dat niet mogelijk, vraag dan om welke vacature het gaat en wanneer je eventueel zou kunnen beginnen als je zou worden aangenomen. Kunnen ze je niks of weinig vertellen, dan zijn je kansen op een sollicitatiegesprek niet groot. Geef dan netjes aan, dat je liever wacht met een afspraak totdat er een concrete vacature is. Beter een klein aantal kwalitatieve gesprekken met reëel uitzicht op een baan of tijdelijk contract, dan een heleboel “drollengesprekken”.

  • 24/09/2013 om 09:43
    Permalink

    Ik begrijp van dit hele artikel eerlijk gezegd geen snars, ik heb bij geen van mijn sollitatiegesprekken ooit een reiskostenvergoeding gehad, heb het ook nooit verwacht.

  • 24/09/2013 om 11:23
    Permalink

    Via LinkedIn ben ik op deze pagina terecht gekomen en met verbazing lees ik de stelling en het commentaar.
    In de afgelopen 20 jaar heb ik heel wat sollicitatiegesprekken gehad. Als werkende in de ‘goede jaren’ eind vorige eeuw en begin deze eeuw. Maar ook als werkloze in 2012. Nog nooit heb ik een reiskostenvergoeding ontvangen en ik heb er ook nog nooit over nagedacht dat dit wellicht normaal zou zijn.
    Ik kies ervoor bij een bepaald bedrijf te solliciteren en als ik daar geld en tijd in moet investeren doe ik dat. En ook ik had geen vetpot toen ik werkloos was. En momenteel, als werkende sollicitant, moet ik dus investeren door een dagdeel vrij te nemen.
    Als je tegenwoordig voor een gesprek wordt uitgenodigd door een bedrijf dat meer dan 10 km van je eigen woonplaats is gevestigd, is het over het algemeen serieus, zeker in deze tijd van overschot aan sollicitanten. De werkgever bepaalt op dit moment nou eenmaal de arbeidsmarkt, niet de sollicitant. Ik ben zelf vaak genoeg op voorhand al afgewezen omdat ik te ver weg woonde. Meestal zijn er ook goede kandidaten die dichterbij wonen. Eenmaal in dienst is een reiskostenvergoeding dan ook niet vanzelfsprekend.
    Wellicht hebben mijn ervaringen te maken met het feit dat ik altijd bij kleinere ondernemingen zonder CAO en zonder HR afdeling heb gewerkt. De gesprekken zijn wel degelijk een investering en je doet sollicitatie-ervaring op. Ik vraag ook altijd na afloop wat zij van het gesprek vonden. Bij aanname leidt goed onderhandelen tot een goede arbeidsovereenkomst. Dit betekent dus niet altijd een hoog salaris en een reiskostenvergoeding. (En nee, ik heb geen leaseauto en ook nog nooit gehad.)
    Een eerste kennismakingsgesprek met een W&S bureau kan prima telefonisch. Pas wanneer zij een concrete vacature voor me hebben investeer ik tijd en geld in een face to face gesprek. En wanneer zij niet in de buurt gevestigd zijn stel ik voor om ergens halverwege af te spreken. Vaak zijn zij daar wel toe bereid, wat ook zij moeten investeren in een goede kandidaat.

  • 25/09/2013 om 16:58
    Permalink

    @Danique, jij bent echt niet de enige hoor die geen recht heeft op WW. Ik ook niet én daarom ben ik gewoon (in een callcenter) gaan werken. Met tegenzin, maar ik kon mezelf bedruipen. En reiskosten vergoeding vragen? No way, zal ik nooit doen en heb ik ook nooit gedaan. Zij steken toch ook tijd in jou? Ik vind het zelfs ongepast om reiskosten te vragen.

  • 26/09/2013 om 10:53
    Permalink

    Wat een vreemde stellingname, dit stuk. Solliciteren is investeren in jezelf en in je toekomst, dus dat mag best iets kosten. Een reiskostenvergoeding vind ik echt niet meer van deze tijd. Ik sla het dan ook altijd af.

  • 30/09/2013 om 14:04
    Permalink

    Ik lees met stijgende verbazing dit artikel en de commentaren. De stelling dat een bedrijf meerdere kandidaten uit zou nodigen omdat de reiskosten toch worden afgewenteld op de sollicitant vind ik een wel heel vergezochte. Alsof ik, als HR-adviseur zoveel tijd overheb om allerlei onnodige gesprekken te gaan voeren. En dan later in groot comité nog een keer na te bespreken? Kom op zeg! Ik heb nog nooit overbodige gesprekken gevoerd met kandidaten, maar ook niet als werkzoekende. Althans, ik heb nooit die indruk gehad. En jawel, ik kan me verplaatsen in de situatie van de werkzoekende, want ook ik heb een uitkering gehad. Maar nooit voor lang, want ik zorgde er gewoon voor om alles aan te pakken en dan verder te solliciteren. Goed voor je ervaring. En reiskosten? Nooit gehad, maar ook nog nooit over gepeinsd om dat te vragen. Investeer in jezelf, investeer in je toekomst.
    Werkend voor een bedrijf met ongeveer 80 medewerkers, dat op elke cent moet letten dat zij uitgeeft in deze recessie, vind ik het prima dat het uitbetalen van reiskosten voor sollicitanten geen gemeengoed is. Wij doen er alles aan om het hoofd boven water te houden en er over een jaar nog 80 man personeel in dienst te hebben.
    Als sollicitant weet je waar het bedrijf waar je solliciteert gevestigd is en net zoals de werkgever een afweging maakt of hij een kandidaat aan wil nemen waar een behoorlijke kostenpost qua reiskosten aan hangt of niet (en ja, die afweging maken wij) , zal de sollicitant dat ook moeten doen. De optie om reiskostenvergoeding te vragen aan het UWV is een hele goede, of het lukt is een tweede.

  • 30/09/2013 om 15:21
    Permalink

    We leven in 2013. Voor een eerste ronde of een previeuw voor een project is Skypen de beste oplossing. .En Vivian, als je dan toch iemand wil zien gewoon een vergoeding uitkeren mits hij/zij geen baan heeft. De mensen die geen werk hebben soms toch al niet veel te besteden En de reiskosten voor een sollicitatiegesprek zijn niet de grootste onkosten in een bedrijf. Of is het verloop bij jullie zo groot ?

  • 30/09/2013 om 15:36
    Permalink

    @Allen

    Nogmaals bedankt voor jullie reacties. Ik wil deze als volgt samenvatten:

    – Veel werkzoekenden en recruiters vinden het geen enkel probleem dat er geen reiskosten worden vergoed; sterker nog, ze zien solliciteren als een investering van beide partijen.
    – Werkzoekenden met een kleine (of geen enkele) uitkering ervaren de kosten van het solliciteren als een echte last. Zie ook alle reacties in de LinkedIn-groep Gemeente Vacatures: https://www.linkedin.com/groupItem?view=&gid=2948545&item=ANET%3AS%3A274608877&trk=NUS_RITM-title

    Mij valt verder op, dat maar weinig recruiters mijn mening lijken te delen dat de eerste kennismaking ook prima per telefoon en / of Skype kan worden gedaan. Merkwaardig, omdat dit niet alleen kostenbesparend werkt maar ook kan bijdragen aan een objectiever oordeelvorming: bij een intake op afstand spelen non-verbale aspecten een minder grote rol, waardoor het eerste oordeel veel minder snel wordt geveld. Hierdoor ligt de nadruk van de eerste kennismaking veel meer op de inhoud, waardoor een genuanceerd beeld kan ontstaan.

  • 02/10/2013 om 17:25
    Permalink

    Ik zie via een linkje op een ander platform de kop van dit artikel en was direct met stomheid geslagen. Verderklikkend en op deze site terchtkomend het artikel in zijn geheel gelezen… Totaal wereldvreemd. En de auteur bevestigt dat zelfs in een reactie die hij zelf schrijft. Reiskostenvergoeding, als er al ooit sprake van was is inderdaad zoals hij zelf reageert “iets uit de vorige eeuw”. En daar hoort het ook thuis. De afstand tussen woon- en werkplaats is steeds groter geworden. Volkomen logisch dat ook sollicitanten grotere afstanden afleggen. En maatschappelijk geaccepteerd. Mocht een uitkeringsgerechtigde hierdoor echt in de financiële problemen komen, dan is er altijd nog Bijzondere Bijstand. Maar ga een toekomstig wergever niet vermoeien met reiskostendeclaraties en NS bonnetjes. Alsjeblieft zeg, over motivatie gesproken!

    De oproep om professioneler met het wervingsproces om te gaan steun ik van harte. Daar is inderdaad veel te winnen. De reactie van de auteur op een reactie van een lezer aangaande leveranciers (vrij bovenaan) snap ik in dat licht dan weer niet. Een werknemer is inderdaad leverancier. Leverancier van arbeid en vooral van toegevoegde waarde. Daar staat onder andere salaris tegenover. Is dit niet in balans, dan heeft dat consequenties. Positief of negatief.

    Kortom, een enigszins gedateerde visie…..

    Maar misschien is het artikel met name gebruikt ten behoeve van traffic op deze website; dat is gelukt.

  • 02/10/2013 om 18:34
    Permalink

    @Alwin Bijzondere bijstand? Voor reiskostenvergoeding? Tegen de tijd dat je die hebt ontvangen, sta je weer maandenlang in het rood als bijstandsgerechtigde. Ben je verder van huis. Over wereldvreemd gesproken.

    Veel recruiters rennen als een kwijlend hertje achter hun opdrachtgevers aan, zonder dat ze hun kansen op een plaatsing inschatten. Dat kan ook heel gemakkelijk, want veel kosten wentelen ze af op kandidaten. In het geval van een werkzoekende met een klein budget ronduit asociaal.

  • 02/10/2013 om 21:57
    Permalink

    @Ronny
    Ik denk echt dat je zo ongeveer de enige persoon in Nederland bent die het blijkbaar vanzelfsprekend vindt om reiskosten te betalen aan sollicitanten. Gevalletje “de hele wereld is gek, behalve ik”…
    Non issue. Heeft ook niets te maken met het wel of niet goed functioneren van een recruiter.
    Mijn punt over bijstandsgerechtigden is meer dat zij bij hun cliëntadviseur vanuit de gemeente moeten zijn. Als je daar werkgevers mee lastig valt werkt dat alleen averechts. Als een gemeente nog steeds geld uittrekt voor bijvoorbeeld een no risk polis kan een declaratie er daar vast ook wel vanaf. Het verhaal komt op mij erg over als het afwentelen van verantwoordelijkheden. Ik wil wel werken, maar ik heb geen sollicitatiegeld?!

  • 02/10/2013 om 22:42
    Permalink

    @ Ronny
    Ik waardeer je vasthoudendheid, maar ik vrees dat je erg alleen staat. En de vooringenomen conclusies die je over mensen die reageren (niet alleen ik lees ik) trekt zijn wat mij betreft voor jouw rekening. Ik hoop niet dat het iets zegt over je oordeelsvorming in het algemeen.
    Inmiddels heb ik eens gekeken naar je website en snap waar je insteek vandaan komt om recruiters en HR professionals die face to face werken of mensen vragen naar een kantoor te komen in een minder goed daglicht te plaatsen. Mijn welgemeend advies zou zijn om een wat positievere kijk op de wereld aan de dag te leggen. Daar wens ik je alle succes mee. Want nogmaals, hoe zeer ik je volharding in je eigen gelijk ook wel weer waardeer, ik laat het hierbij.
    Mooie avond en groet.

  • 02/10/2013 om 22:21
    Permalink

    @Alwin Werkgevers mee lastig vallen? Dat is nu precies wat ik bedoel: hoezo wordt het door werkgevers en hun recruiters normaal gevonden, dat sollicitanten de (reis-)kosten van de sollicitatieprocedure dragen? Wie is hier de vragende partij?

    Een term als het afwentelen van verantwoordelijkheden zegt mij voldoende. Wat jou betreft is het je eigen schuld als je werkloos bent. En moet je de lasten daar dan ook maar zelf van dragen. Prima, dat is je goed recht. Maar ik mag hopen dat niet iedereen / iedere recruiter daar zo over denkt.

  • 03/10/2013 om 09:07
    Permalink

    @Alwin Zie de relatie met onze site niet. En die is er ook niet. Wel kom ik in mijn artikel en in reacties op voor de positie van werkzoekende sollicitanten, die het minder gemakkelijk hebben dan de van-baan-naar-baan sollicitanten. Vooringenomen? Zo kun je het kunnen noemen. Ik zou het liever een poging tot bewustwording noemen. Ik probeer recruiters te wijzen op een kennelijk vergeten kostenpost voor sollicitanten. En draag ook alternatieven aan, die de pijn voor beide partijen verzachten: een eerste kennismaking op afstand. Doel hiervan is om tot een selectie van 2 tot 5 kandidaten te komen. Word je als sollicitant in die fase nog uitgenodigd voor een persoonlijk gesprek, dan weet je ook: er zijn concrete kansen op een baan, dus het is een investering waard.

    Zonder discussie is de recruitment-wereld (en ook elke andere) toch een beetje saai, vind je niet?

    Ach, mbt reiskosten ben ik misschien hopeloos ouderwets, maar met internet (waaronder Skype) niet. We staan nog maar aan het begin van een compleet veranderende maatschappij, die ook grote gevolgen zal hebben voor recruitment. Referral recruitment? Data driven recruitment zul je bedoelen! Lijkt me een mooi onderwerp voor een nieuw blogje 🙂

  • 03/10/2013 om 21:24
    Permalink

    Heb de nieuwe reacties met belangstelling gelezen en ben deze week de eerste (potentiele) werkgever tegengekomen die uit zichzelf zich heeft bekommerd om de reiskosten. Ik solliciteerde onlangs namelijk voor een traineeship bij het UWV. Nu mag ik naar de selectiedag in Utrecht komen. Zij hebben een mailtje gestuurd met de uitnodiging met daarin (JAWEL) een couponcode voor treinkaarten, zodat in ieder geval de treinreis is gedekt. Vond het wel grappig dat juist het UWV hiermee komt, tegelijkertijd getuige van het nemen van verantwoordelijkheid (de ontslaggolf binnen het UWV buiten beschouwing latend, dat is denk ik een andere discussie). Benieuwd of meer werkgevers zoiets dergelijks zullen doen in de toekomst.

  • 04/10/2013 om 14:34
    Permalink

    Aanbieden om de reiskosten te vergoeden zou ik zeer attent vinden, maar om eerlijk te zijn; waarom zouden ze dat doen??
    Wat hierboven ook al is gezegd; investeer in jezelf en zorg ervoor dat jij degene bent die ze moeten hebben, in plaats van bekommeren om reiskosten.

  • 14/10/2013 om 11:18
    Permalink

    Het zou inderdaad fatsoenlijk zijn als werkgevers de reiskosten voor een sollicitatiegesprek zouden vergoeden, maar fatsoen is bij werkgevers tegenwoordig is ver te zoeken. De meeste zijn nog te belazerd om een reactie op een sollicitatiebrief te geven. Een simpele email schrijven is al teveel moeite.

  • 20/10/2013 om 18:28
    Permalink

    Ik ben zelf werkzoekende met ww uitkering. Gelukkig heb ik nog wel behoorlijk wat achter de hand om de reiskosten te kunnen betalen. Maar ik vind wel dat als je op gesprek moet in Gouda voor een functie in Utrecht en je daar woont dat je dan de reiskosten vergoed moet krijgen. Ik ben niet iemand die alle reiskosten vergoed wil hebben. Heb ze ook nog niet eerder gehad maar dan was het gesprek ook in mijn woonplaats. Tuurlijk moet je investeren voor een nieuwe baan maar ergens houd het ook op. Als je 2x per maand een eind moet rijden is het nog te overzien. Maar als je 2 tot 3 x per week behoorlijk moet rijden voor een gesprek wordt het een duur grapje.

  • 31/10/2013 om 12:01
    Permalink

    Ik vind persoonlijk een vergoeding voor solliciteren niet mer dan fatsoenlijk. Ik zit zelf in de HR wereld en loop hier bij mijn baas om te lobbyen. Bij een aantal werknemers geleden heb ik dit toen ingevoerd. Mijn vrouw is op dit moment al een behoorlijk tijd op zoek naar een baan. (receptie werk of klantenservice) Als zij een uitnodiging krijgt om bij een bedrijf langs te komen dan investeert ze daar in. Dat is ook logisch maar als je dan gevraagd word voor een nieuw op te zetten klantenservice project (wat nu een 3-tal maal is gebeurt) en dat blijkt een massa intake te zijn en je afwijzing gefundeerd word met woorden als “te zelfverzekerd”, bij een niet commerciële functie als te commercieel (helpdesk is dat dan zo commercieel) en bij een commerciële functie als te weinig commercieel. Dat zijn niet echt leermomenten, dus ben ik van mening dat ze gewoon haar reiskosten moet gaan vragen. Als voorbeeld;

    Een inhouse recruiter benaderd mijn vrouw om een intake te doen. Mijn vrouw maakt reiskosten à € 26,– (buiten de kosten voor naschoolse opvang voor de kinderen). Ze zijn bij de recruiter mega enthousiast en ze wordt uitgenodigd voor een gesprek met de verantwoordelijke van het bedrijf zelf. Wederom € 26,– (buiten de kosten van de naschoolse opvang). Dan blijkt ze toch niet de kandidaat te zijn en krijgt ze als formulering “te zelfverzekerd” mee. Dan ben ik van mening een declaratie indienen. De eerste keer zou je nog als investering kunnen zien de tweede totaal niet vooral als je een niet duidelijke afwijzing krijgt waar je wat aan hebt en waar je je toekomstige sollicitaties aan kan aanpassen.

  • 31/10/2013 om 17:50
    Permalink

    De reiskosten werden vroeger gewoon vergoed, tegenwoordig helaas niet meer. Zelf ben ik werkzoekend, en krijg iets meer dan 600 euro per maand aan bijstand. Omdat ik graag werk wil hebben, solliciteer ik overal in Nederland. In 6 weken tijd heb ik twaalf uitnodigingen gehad, waarvan er negen niet te fietsen vielen. De reiskosten hiervan waren gemiddeld 40 euro per retourtje per trein. (Een auto heb ik niet, te duur!)
    Iemand die werk heeft mag mij graag uitleggen hoe ik dat in vredesnaam moet betalen!?

  • 26/11/2013 om 13:01
    Permalink

    Hallo Richard. In die positie zit ik ook een beetje. Ik moet zon 300 km op een neer naar een sollicitatie a 55 euro benzine. Ik ben er nog niet geweest maar ga het wel aankaarten middels een vriendelijk gesprek of mail richting het arbeidsbureau of ze bij kunnen dragen in de kosten. Anders is het echt niet te doen!. Als een bureau een beetje fatsoen en empathie heeft maken ze er geen probleem van. Mocht je eventueel die baan krijgen dan kan je het altijd nog terugstorten. Geven en nemen.

  • 25/04/2014 om 12:42
    Permalink

    Reiskosten terecht?
    Ik woon zelf in Amsterdam en heb gereageerd op een functie in Hoorn. Omdat de vestiging nog niet open was moest ik naar Amersfoort. Eenmaal daar werd mij gelijk verteld dat ik niet geschikt was voor de functie vanwege de ervaring maar dat er in de toekomst misschien een andere lagere positie vrij zou komen. Vier maanden later kreeg ik inderdaad een mail met de vraag of ik op gesprek wilde komen maar nu in Leusden. Ben weer afgewezen na het 1e gesprek. Het bedrijf doet niet aan reiskosten vergoeding voor sollicitatiegesprekken. Dus 2x aan toe voor niks meer dan 110 km gereden,

  • 25/04/2014 om 20:26
    Permalink

    @Stephanie

    Bij zo’n tweede verzoek telefonisch vooraf het volgende vragen:

    – Wat is de inhoud van de functie?
    – Waarom denkt de organisatie / recruiter dat je voor deze functie wel geschikt bent?
    – Wanneer kan ik beginnen?

    Bij vage antwoorden netjes aangeven dat je liever wacht op een betere kans.

  • 02/05/2014 om 14:30
    Permalink

    Dat mensen solicitatie kosten zien als “investering in je toekomst” maar dezelfde types roepen vaak wel moord en brand als ze geen reiskostenvergoeding woon / werkverkeer krijgen

    Als een bedrijf 8 kandidaten uitnodigd die gemmideld 40 euro aan reiskosten maakt, betekent dat ze 320 euro bij 1 persoon weghalen ( en als er nog een tweede en derde ronde is loopt dit nog extra op)

    Zou voor een bedrijf ook gewoon goed fatsoen moeten zijn dit te betalen, ze willen toch investeren in hun bedrijf ( nieuwe werknemer ) en nu misbruiken ze de positie van een werkzoekende hiervoor. Kosten voor een werkgever zijn gering ( t.o.v. de kosten van de hele solicitaie procedure ) voor de meeste werkzoekenden is het groot.

  • 07/05/2014 om 13:30
    Permalink

    Heel fatsoenlijk om reiskosten vergoeding te geven als werkgever! Het geld groeit niet op de rug van mensen en daarbij het argument dat het maar een investering moet zijn van de kandidaat in zijn toekomstige baan? Moet je wel gekozen worden, bij een afwijzing dus netjes reiskosten aftikken zou ik zeggen! Zo kan een persoon 10 gesprekken hebben per week en nergens worden aangenomen, die wordt dus leeg gezogen door reiskosten, en zo helpen we de economie echt op gang maar niet heus.

    Met iemand die geen werk heeft een gesprek in plannen en dat niet vergoeden, dat is knap lullig. Als die persoon kinderen heeft of een heel gezin, dan maar geen eten voor het betreffende kind of gezin? Is dat de houding die aangenomen wordt? Waar is het fatsoen gebleven om tegemoet te komen in de reiskosten. Het is ook je toekomstige werknemer of jouw investering als recruiter! Investeer in je (toekomstige) werknemer of je toekomstige omzet zou ik zeggen! Zo krijg je meer kandidaten!

    En bedenk wel, als de tijden weer omdraaien waarbij de arbeidsmarkt omdraait en dus de eisen weer aan de werknemerskant staan, weet dan dat je hebt geïnvesteerd in mensen die dan ook jouw de gun-factor geven in plaats van dat ze je een gierigaard vinden!

    Ik vind dat het wettelijk ingevoerd moet worden voor bedrijven en recruiters om te vergoeden indien de keuze niet is gevallen op de desbetreffende persoon.

  • 14/07/2014 om 15:59
    Permalink

    Ik vind het normaal als de reiskosten vergoed worden in geval dat je op gesprek komt. Ik heb het elke keer gehad. Echter nu krijg ik niets. De recruiter in kwestie voert minimale inspanning uit, helpt niet en jaagt me alleen op kosten en tijdverspilling. Had me tijd nuttiger kunnen besteden bij sollicitaties die meer opleveren of rechtstreeks bij het bedrijf aankloppen die voorgesteld word. Voor mij even geen recruiter meer. Behaal meer succes met rechtstreeks benaderen van bedrijven. Wat ik wel geleerd heb…. eerst afspraken maken over reiskosten vergoedingen anders gewoon niet gaan. Heb ook vernomen dat recuiters soms hoge beloningen krijgen wanneer iemand succesvol aangebracht wordt (3 tot 4 x maandsalarissen is normaal) dus minimale inspanning en maximaal cashen, maar niets vergoeden). Zo gaat dat kennelijk.

  • 19/07/2014 om 12:56
    Permalink

    Ik verbaas me nog steeds over de ophef die mijn artikel onder recruiters veroorzaakte. Dit omdat de meest voor de hand liggende oplossing werd gegeven: een eerste kennismaking via Skype, met camera.

    Recruiters kunnen wel een cv binnen 6 seconden beoordelen, maar een interview op afstand biedt niet voldoende extra informatie om te beslissen of een kandidaat op sollicitatiegesprek mag en / of wordt voorgedragen?! Iets in mij zegt, dat dit niet klopt.

    Degenen die erop blijven staan dat voor een eerste kennismaking een persoonlijke ontmoeting noodzakelijk is, missen wat mij betreft een aantal vaardigheden:
    – Inlevingsvermogen.
    – Interviewen op afstand.
    – Beslissingsvermogen.

    Ik denk dat de oorzaak in 90% van de gevallen ergens anders ligt: de recruiter heeft gewoon te veel tijd over.

  • 11/09/2014 om 13:55
    Permalink

    Gewoon raar deze discussie
    geld of geen geld
    werk?baan? functie?geslaagd?
    voor een perfecte functie zou ik emigreren of 6 uur reizen
    maar het schijnt dat anderen dat niet begrijpen als je zegt
    ik reis wel 4 uur per dag of meer
    in het grote buitenland is dat heel normaal

  • 28/10/2014 om 14:10
    Permalink

    ik lees met verbazing de reactie van anderen over investeren in jezelf hebben veel mensen die nog werken enig benul van de realiteit er lopen veel mensen in de ww en de bijstand die alles al kwijt zijn ze worden verplicht te solliciteren maar hebben al niets meer om te investeren vaak zitten ze al in de schuldsanering hoeveel geld denken jullie dat je dan hebt om te reizen voor een sollicitatie als ik en velen met mij een reis van meer dan 30 km moet betalen heb ik 3 dagen geen eten velen zijn al op het minimum gezet door deurwaarders en andere schuldeisers mijn mening is dat de uitkeringsinstantie dit zou moeten vergoeden op voorhand omdat velen gewoon geen geld hebben om te reizen

  • 27/12/2014 om 14:48
    Permalink

    Wat een lopen de meningen uiteen! Dat is natuurlijk prima. Mijn mening is echter dat als je als (kandidaat) werkgever bereid bent om te investeren in een goed werving en selectie beleid dan hoef je maar een paar kandidaten uit te nodigen voor een persoonlijk gesprek en mag je niet zeuren om het uitkeren van een reiskostenvergoeding. De werving en selectie is immers van een dusdanig goede kwaliteit dat reserve kandidaten overbodig zijn. Dus volledig eens met de stelling!

  • 20/11/2015 om 16:18
    Permalink

    In deze tijd is je personeel je grootste winstmaker. Medewerkers zijn werk-gever die zich inzetten om oorspronkelijk iemand anders’ droom te verwezenlijken. Het zou logisch zijn nieuwe ‘kandidaten’ thuis op te zoeken. Ben je daar te zelfgericht voor en laat je ‘sollicitanten’ naar je toe komen dan geeft dat blijk van een ouderwetse, misbruikende instelling. Om de goede wil van de reiziger te belonen bied je natuurlijk pro-actief reiskostenvergoeding aan! Blijft vergoeding in zo’n geval uit dan heb je de basis van menselijke bronning niet goed doorgedacht. Dan blijkt dat reiskostendingetje een exemplarisch leerpuntje als je later op verteerde resten van je sprinkhaanclub zit. Waar ging het fout? Nog voor je begon! Het ging niet fout, je was fout.

  • 11/12/2015 om 14:43
    Permalink

    Ik snap inderdaad werkelijk niet waarom een sollicitant geen reiskostenvergoeding kan krijgen voor een sollicitatiegesprek. Het gaat mij niet om die 10 kilometer die je mogelijk met de fiets kan doen, maar ik vind het ronduit beschamend!

    Ten eerste…..Jij nodigt die persoon uit voor een gesprek. Het is dus ook jouw keuze om die persoon uit te nodigen. Woont hij of zij te ver weg? Waarom nodig je hem of haar dan uit, terwijl je nu al weet dat de kandidaat mogelijk om reiskostenvergoeding gaat vragen.

    Daarbij zitten werkzoekenden vaak in een WW-uitkering of nog erger een bijstandsuitkering. Moet ik nu jullie gaan uitleggen dat dit heel erg weinig is en dat sommige mensen in een situatie zitten dat hun lasten hoger zijn dan hun uitkering? Waar haal je het lef vandaan om dan op deze manier met evt. toekomstige kandidaten om te gaan???

    En dan bent u niet de enige hoor….werkzoekende hebben als het goed is meerdere sollicitaties per week en dan is het nog maar de vraag of zo’n gesprek daadwerkelijk tot die ene baan leidt.

    Denk daar maar eens goed over na voordat je iemand uitnodigt voor een gesprek.

  • 30/12/2015 om 10:54
    Permalink

    Ik heb de blog en de reacties goed doorlezen en kan het standpunt van beide kanten snappen. Ik ben de afgelopen 1,5 jaar bezig geweest met solliciteren. Daarbij ben ik op veel gesprekken geweest bij recruiters en detacheringsbureaus waar ik vaak ver voor moest reizen. De gesprekken daar waren na de eerste 2 al niet meer leerzaam. Voor veel gesprekken inmiddels een half jaar verder en hoor niets meer van ze. Als ik er achteraan bel dan hebben ze nog geen passende functie gevonden o.i.d. Investering van niets dus.. Bij potentiele werkgevers heb ik de gesprekken wel als zeer leerzaam ervaren. Daar zit voor mij dus een groot verschil. Wat betreft de reiskosten vind ik het niet meer dan normaal dat een datacheringsbureau of wervingsbureau die geld aan je gaan verdienen willen investeren in de gesprekken. Als die een persoonlijk gesprek willen ipv skype dan komen ze maar tegemoed in reiskosten. Bij bedrijven waarbij je iets leert van de gesprekken zie ik het als investering in mijzelf. Als ze dat aanbieden accepteer ik dat aanbod. Goede tip die ik hieruit haal: vraag of ze een concrete finctie hebben en wanneer je kan beginnen, dank je wel.

  • 12/04/2016 om 20:29
    Permalink

    De opmerkingen over investeer in je zelf is eenvoudig gepraat van mensen die genoeg geld hebben. Mensen met een UWV uitkering of mensen in de bijstand hebben het helaas minder breed dan dat jullie het hebben. Zoals in een eerder commentaar al is aangegeven, worden mensen zonder werk op een bepaald moment verplicht om ook verder van huis te gaan solliciteren en dat is goed,maar wanneer ze dan uitgenodigd worden voor een gesprek en misschien nog wel voor een tweede gesprek en dan ook nog een assessment, dan kunnen de kosten zo oplopen tot € 80,00 en dat voor iemand in de bijstand erg veel geld en super zuur wanneer ze dan toch niet de baan krijgen. En wat de werkgevers betreft die gaan echt niet failliet door het uitbetalen van de reiskostenvergoeding aan de mensen die de baan niet hebben gekregen

  • 13/04/2016 om 08:42
    Permalink

    Zo te zien leeft het onderwerp nog steeds. En nog steeds vind ik het lachwekkend dat kandidaten voor een eerste kennismaking persoonlijk op moeten komen draven bij W&S- en detacheringsbureau – terwijl een beoordeling van het CV in combinatie met een Skype-gesprek 100% zouden moeten volstaan om een goed eerste oordeel te vellen, voor deze of een eventuele volgende opdracht.

    Na een aantal Skype-gesprekken met verschillende kandidaten nodig je jouw voorkeurskandidaat uit voor een persoonlijk gesprek en vraag je aan een of twee reservekandidaten of ze zich beschikbaar willen houden – met uitleg! Is er toch geen match met de voorkeurskandidaat, dan nodig je alsnog een reservekandidaat uit of zoek je verder. Simple as that.

    FYI: ik heb jarenlang geselecteerd en gedetacheerd o.b.v. een CV en telefoongesprekken. Ging bijna altijd goed. Is gewoon een kwestie van deskundigheid, maar ook van durven beslissen om voor een bepaalde kandidaat te gaan. Vooral dat laatste is belangrijk, want schept vertrouwen bij opdrachtgever en kandidaat.

  • 28/06/2024 om 12:47
    Permalink

    nu ongeveer 2 maanden werkloos en werkelijk zoekende naar een baan waar ik tot mijn pensioen kan blijven heb ik de nodige kennismaking gesprekken gehad. wel geteld heeft mij dit al ruim 200 euro aan brandstof gekost, om nog maar te zwijgen over de nodige tijd en de eventuele frustratie als het weer op niks uitliep. neem dan ook nog in ogenschouw dat sommige bedrijven willen dat je een proef dag doet en ook deze niet vergoed wordt terwijl je op dit soort dagen wel gewoon mee werkt in het bedrijf. sorry, maar inderdaad, how low can you go?

    het zou bij wet verplicht moeten worden dat er volledige sollicitatie vergoeding betaald wordt reiskosten, tijd en zeker bij proefdagen. is een bedrijf hier niet toe bereid, dan is het bedrijf niet serieus opzoek naar mijn mening.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.